De laatste week noh?! Jaja...

Met enige tegenzin begin ik met dit verhaal, ten eerste omdat dit waarschijnlijk mijn laatste verhaal gaat worden, de laatste week is alweer aangebroken, en ten tweede omdat ik de afgelopen 3 weken aardig veel gedaan heb..

Mijn vorige verhaal eindigde met dat ik de volgende dag mijn ouders op ging halen van Zanderij, en inmiddels heb ik ze gister weer terug gebracht naar Zanderij. Ze hebben het hier 3 weken helemaal naar hun zin gehad, en hadden nog weinig zin om naar huis te gaan.
Vanmorgen vroeg (bedankt mam) kreeg ik een telefoontje dat ze weer veilig thuis waren.
Meteen hoorde ik ook dat het nog steeds KOUD is in Nederland. Dat is nog een puntje waar jullie misschien in deze laatste week nog even iets aan kunnen veranderen, want temperaturen onder het vriespunt ga ik niet trekken natuurlijk…

De afgelopen 3 weken was het nog 2 weken stage afronden. En dat is allemaal met goed resultaat gelukt olé!
Verder was het vooral allemaal leuke dingen doen. Had met mijn ouders een auto gehuurd, met het plan om naar de Jodensavanna te rijden. Daar zijn we uiteindelijk ook gekomen, maar de weg er naar toe was redelijk hobbelig. Vond de auto niet zo heel fijn. Ook het pondje was niet zo goed voor de auto. Het pondje lag naast een mooie grote brug, helaas miste er in het midden een behoorlijk deel van de brug. Er had namelijk een boot een aantal dagen voor de opening van de brug niet zo opgelet.. Inmiddels staat de brug er al ruim 2 jaar zo bij en wordt er nu druk ruzie gemaakt over wie de brug nu opnieuw moet bouwen. Of vooral wie dit moet betalen. De brug bleek namelijk ook niet helemaal op de goede manier gebouwd, en dus was het eigenlijk ook niet zo verkeerd dat hij voor de opening al instortte. Anders was dit een andere keer nog wel gebeurd.
Maar goed het pondje ging wel heen en weer. Al moest de pondmeneer natuurlijk eerst nog even uitgebreid schaften, en duurde het wel even. Daarna dachten we hebben mooi geluk want we zijn de zesde auto, en er kunnen er ook zes tegelijk op de pond. Maar aangezien wij een kleine auto vond de meneer van het pondje dat wij er wel als zevende bij op konden worden gedrukt. Dat is paste idd ook, net.

Bij Jodensavanna hebben beetje rond gekeken en foto’s gemaakt. Uiteraard ook voor Ome Wim. Het ligt er allemaal nog mooi bij hoor! Helaas was hier nergens in de buurt wat te eten, en dat is voor de familie Flierman over het algemeen toch wel een groot probleem. Gelukkig was er nog een klein winkeltje waar we de hele cracker voorraad geplunderd hebben, niet omdat we zo gek zijn op crackers, maar het waren crackers of bonen in tomatensaus. Dan is de keuze toch snel gemaakt.
Toen we weer op de verharde weg zaten vonden we gelukkig nog een dorpje wat ze wat meer eten hadden, opluchting! En zijn we maar even door gereden naar de stuwdam.

De volgende dag, zondagochtend, zijn we toen naar Fort Zeelandia geweest, was wel mooi, maar de rondleiding was mij toch iets te zwaar na een avondje flink stappen bij Starz. Zoals iedere Surinamer hield de gids erg van praten, en werd het me iets te veel, dus heb ik fijn de schaduw opgezocht. Daarna even bijgekomen in het zwembad bij mijn ouders appartement om daarna weer op de boot te stappen op zoek naar dolfijnen. Dat was wel weer mooi. Heel veel dolfijnen gezien, en allemaal gezellig langs de boot springen, erg leuk.

In mijn laatste stageweek zijn mijn ouders voor vijf dagen naar de indianen geweest, terwijl ik nog hard zat te zwoegen. Maar toen was dan eindelijk mijn laatste vrijdag aangebroken. Heel sympathiek nog arretjescake voor mijn collega’s gemaakt. Allemaal erg gezellig.
Dat weekend zijn mijn ouders nog naar Nickerie geweest 2 dagen en ben ik met Jan, Josine, Gerwin en de zus van Gerwin richting de Coesewijnerivier gereden met jungleboys Dion en Michael. We zijn toen nog weer bij de exporteur geweest, daar waren Gerwin en ik de eerste trip ook al eens geweest, maar de rest nog niet. Weer slangen om de nek gehad. Deze keer zijn de foto’s daarvan nog hilarischer. Vond het duidelijk deze keer minder leuk..
Daarna door gereden naar Dions huis, hij heeft daar een jong aapje. Als huisdier. Super schattig. Moesten we uiteraard ook allemaal even mee op de foto. Echt net een baby. Super lief.
En daarna door gereden naar onze overkapping, waar we onze hangmatten werden konden binden. ’s Avonds een beetje gevist en bij het kampvuur gezeten. De volgende ochtend eerst met de quad (of hoe je dat schrijft) door de plassen gereden, om vervolgens weer beetje schoon te worden in de regen. Alle spullen weer gepakt en weer richting de stad. Eerst nog even in een indianendorp gekeken, daar moesten we een man afzetten die was gebeten door een of ander dier, zijn vader was medicijnman dus die ging hem weer beetje oplappen.
En verder onderweg nog geprobeerd vogels te vangen, maar helaas hadden de vogels er weinig zin in deze keer. Toen waren we zondagavond weer keer thuis.

Maandag heel weinig gedaan, heerlijk, en dinsdag weer een tripje geregeld voor woensdag tot en met vrijdag met mijn ouders. We gingen met Emmely en haar ouders naar Boven Suriname, wat onder het Brokopondo meer ligt.
Woensdagochtend vroeg vertrokken met de bus, paar uur hobbelen voor de bauxietwegen, en nog een stukje varen. Wel weer super mooie omgeving. De rivier heeft daar heel wat stroomversnellingen, dus daar konden we ons die middag lekker in afkoelen.
We gingen deze keer voor een luxe trip, in een mooi resort. Wel super chill, mooie hutjes met grote bedden, helemaal niet verkeerd. Hierdoor was het wel een beetje een bejaardencentrum geworden, maar wel lachen. De gemiddelde leeftijd lag daar rond de 60. ’s Avonds nog met bootje gevaren op zoek naar kaaimannen, en hier ook weer een heel aantal van gezien.
De volgende dag gingen we naar een marrondorp, Nieuw Aurora. Erg leuk om allemaal te zien hoe ze daar allemaal werkten. Olie uit een of ander noot halen, en cassavebrood bakken enzo. ’s Middags was er nog een boswandeling maar aangezien Emmely en ik geen zin hadden om bij iedere plant, boom of iets stil te staan om daar uitleg over te krijgen, zijn wij maar lekker middagje bij het zwembad blijven liggen. ’s Avonds kwamen er nog een aantal marronvrouwen om een culturele dans aan ons te laten zien, erg leuk. Uiteraard moesten de stijve Nederlanders er ook aan geloven, en werden we allemaal op de dansvloer getrokken. De marronvrouwen hebben zich waarschijnlijk weer rot gelachen…
Vrijdag was het toen alweer tijd om naar huis te gaan nadat we nog weer even gezwommen hadden in de sula. Dit keer gingen we met het vliegtuig terug. Was ook super leuk. Het was niet zo bewolkt, dus konden mooi over Suriname kijken. Wat vooral bestaat uit broccoli van bovenaf.
Vrijdag zijn we toen ter afsluiting wezen eten bij de Waag met de familie van Olst. Nice!

Afgelopen zaterdag ben ik met mijn ouders naar de vlindertuin geweest. Was ook weer erg mooi. Ze kweken daar 20 soorten vlinders, en je ziet het hele proces, van eitjes tot mooie vlinders. Erg leuk om te zien allemaal.
’s Avonds gingen we Loes haar verjaardag vieren. Die had geregeld dat we met de partybus door de stad gingen toeren. Laten we stellen dat het een bijzondere avond werd.
Uiteraard kwam de bus te laat, en de gidsman nog veel later, maar dat maakte hij ruimschoots goed daar ons allemaal wat drank aan te bieden, en bij verschillende kroegjes nog wat shotjes, dus dat ging mooi. Over de bosjebrug gereden met de bus, was ook helemaal leuk om Paramaribo by night te zien vanaf de brug. Op een gegeven moment was er toch een klaagmoment aangekomen, aangezien de busmeneer niet helemaal wou doen wat wij wouden, en hij besloot toen maar om ons zo snel mogelijk af te zetten bij Zsa Zsa Zsu. Was ook best begrijpelijk. We stonden mooi geparkeerd bij ZZZ en de gidsman was even naar binnen gelopen om te regelen dat we gratis naar binnen mochten toen er opeens een ruzie tussen onze buschauffeur en een onbekende man ontstond. Blijkbaar had onze buschauffeur ook nog een enorm kapmes in de bus liggen, en hier werd dan ook flink mee gezwaaid en de onbekende man mee op zijn kop geslagen. Dat ging er allemaal redelijk lomp aan toe, want die kapmessen zijn toch niet al te klein. Gelukkig geen ledematen afgehakt, en ook nog een mooie avond in de ZZZ gehad.

Zondag was het dan alweer tijd om mijn ouders naar Zanderij te brengen, en nu is het alweer maandag.. Wat betekent dat ik zelf ook nog maar paar dagen te gaan heb hier. Geeft wel een dubbel gevoel. Aan de ene kant wel weer zin om naar Nederland terug te gaan, maar zou hier ook nog best wel even willen blijven. Als ik de troep op mijn kamer zie moet ik er al helemaal niet aan denken dat ik dat allemaal in een koffer moet gaan krijgen, dat wordt nog een hele opgave.

Gelukkig staan er voor deze week op nog wat leuke dingen op de planning en denken we nog even niet aan de terugreis, en ga ik mijn laatste week nog even goed benutten. Morgen gaan we nog een dagje naar Colakreek. Strandje met colabruin water, dus nog even flink bruin worden natuurlijk. Moet wel een beetje opvallen in de sneeuw straks. Donderdag en vrijdag gaan we nog naar Galibi, hopende dat we misschien al wat zeeschildpadden kunnen zien. Die komen daar eitjes leggen ’s nachts. Eigenlijk is het daar nog een beetje te vroeg voor, maar er zijn daar vast ook nog genoeg andere mooie dingen te zien. Want dat heeft Suriname genoeg.
Ook zijn er alweer de eerste nieuwe mensen in ons huis gearriveerd. Wel mooi om te zien hoe die weer met nieuwe ogen naar Suriname kijken. Inmiddels is voor ons alles alweer normaal geworden.

Dus ik ga nog even keihard genieten, en ik zie jullie allemaal binnenkort weer!
Het is toch weer een behoorlijk lang verhaal geworden, en heb weinig zin om het nog keer over te lezen, dus excuses voor de schrijffouten!

Laterrrrr

Ohja, foto’s staan weer op het bekende adres:

http://picasaweb.google.com/karinflierman